Χρήσιμα

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ: ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ


ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ: ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι εκπαιδευτικοί με μεγάλη συμμετοχή στις συνελεύσεις τους καταδίκασαν την πολιτική διάλυσης του δημόσιου σχολείου με συγχωνεύσεις, εκπαιδευτικούς λάστιχο να τρέχουν ανά την επικράτεια, με απολύσεις και συνεχή υποχρηματοδότηση.

Η πρόθεση του ΔΣ της ΟΛΜΕ και η απόφαση του να εισηγηθεί απεργία στις εξετάσεις (το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ ήταν αντίθετο στην απεργία, καθώς στελέχη του δήλωναν ότι αποτελεί «εκβιασμό και πίεση για τις εξετάσεις των παιδιών της λαϊκής οικογένειας») από 17/5  και να καλέσει τις γενικές συνελεύσεις των καθηγητών να αποφασίσουν για προκήρυξη απεργίας μέσα στις εξετάσεις βρίσκουν το κρατικό μηχανισμό αποφασισμένο να συγκρουστεί με το κύμα εργατικής αλληλεγγύης και  τον πολιτικό αγώνα ανατροπής των μνημονιακών νόμων που φαινόταν να προδιαγράφεται.

Η προληπτική επιστράτευση, που αντιτίθεται ακόμα και στη «συνταγματική αστική νομιμότητα», χαρακτηρίζει την αναλγησία και την βιαιότητα με την οποία εφαρμόζει η τρικομματική κυβέρνηση την μνημονιακή καταστροφική ταξική και αντιλαϊκή πολιτική  ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και της τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Αποτελεί πλέον μόνιμο χαρακτηριστικό ενδεικτικό της φασιστικοποίησης της κοινωνίας και των κρατικών μηχανισμών που προωθεί το κράτος ώστε να εδραιώσει τον κοινωνικό αυτοματισμό και το τσάκισμα όλων των εργατικών αντιστάσεων.

Πριν ακόμα αποφασιστεί η απεργία, η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), με την στήριξη της Χρυσής Αυγής, απειλεί με επιστράτευση επ' αόριστο και ετοιμάζει τα φύλλα πορείας για 88.000 εκπαιδευτικούς. Ο κρατικός μηχανισμός σε συνεργασία με τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) συστηματικά λοιδορεί και κατασυκοφαντεί τους εκπαιδευτικούς παρουσιάζοντάς τους για τεμπέληδες που «δεν θέλουν να δουλέψουν δύο ώρες παραπάνω». Στην πραγματικότητα οι εκπαιδευτικοί αντέδρασαν γιατί το νομοσχέδιο οδηγεί σε χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών και μονίμων, υποχρεωτικές μετακινήσεις, αλλά και χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας τους, με συγχωνεύσεις τμημάτων με 30 μαθητές ανά αίθουσα.

Ξεκινά ένα κύμα συμπαράστασης κι αλληλεγγύης από τους εργαζόμενους στην  εκπαίδευση και όχι μόνο.  Οι ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΟΙΕΛΕ από την πρώτη στιγμή αναλαμβάνοντας ανοικτά για μια ακόμα φορά τον ρόλο του υπονομευτή των εργατικών αγώνων αρνούνται να προκηρύξουν πανεργατική απεργία την ημέρα (17/5) που θα ξεκίναγε η απεργία των εκπαιδευτικών της μέσης εκπαίδευσης, όπως από 10/5 είχε ζητήσει η ΟΛΜΕ. Συγκεκριμένα, η ΑΔΕΔΥ όχι μόνο υπονόμευσε των αγώνα αλλά προκήρυξε προβοκατόρικα απεργία για τις 14/5 (με την ψήφο των δυνάμεων ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ)!

Και ενώ οι ΕΛΜΕ με μαζικές συνελεύσεις (14/5), παρά την επαπειλούμενη επιστράτευση και με μεγάλη πλειοψηφία (92%), έχουν αποφασίσει υπέρ της απεργίας, ήρθε η θυελλώδης συνεδρίαση των προέδρων των ΕΛΜΕ (15/5), η οποία ενώ αρχικά τοποθετήθηκε υπέρ της απεργίας (78 υπέρ, 4 κατά και 3 λευκά), στην συνέχεια, και κατόπιν εισήγησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ, υποβλήθηκε πρόταση για το αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις πραγματοποίησης της απεργίας, χωρίς αυτό να αποτελεί θέμα συζήτησης στις ΓΣ των ΕΛΜΕ (υπέρ ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΣΥΝΕΚ, το ΠΑΜΕ με δήλωσή του δεν συμμετείχε στην ψηφοφορία, ενώ οι Παρεμβάσεις διαφώνησαν με την πρόταση και μίλησαν για απεργιακές φρουρές και για απεργία – άκουσον άκουσον – μόνο 500 συνδικαλιστών!). Στην νέα ψηφοφορία της συνέλευσης των προέδρων των ΕΛΜΕ, 18 πρόεδροι ψήφισαν υπέρ, 9 κατά και 57 ψήφισαν λευκό (!) στην πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ  ότι «δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις πραγματοποίησης της». Με έναν απαράδεκτο χειρισμό και την αιτιολογία ότι τα λευκά (τα οποία μετρήθηκαν ως άκυρα) είναι περισσότερα από 50% του σώματος αγνοήθηκε η βάση της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών και αποφασίστηκε  η αναστολή της απεργίας(!).

Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ), παραδίδοντας μαθήματα καθεστωτικού συνδικαλισμού, με προτεινόμενους απαράδεκτους συνδικαλιστικούς χειρισμούς υπονόμευσαν τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των εκπαιδευτικών στις ΕΛΜΕ. Με κύρια ευθύνη τους όλο το προηγούμενο διάστημα δεν υπήρξε καμία αντίδραση της ομοσπονδίας στη ψήφιση του νομοσχεδίου, καμία προετοιμασία ώστε να «υπάρξουν οι προϋποθέσεις για την υλοποίηση της απεργίας». Από κοντά και οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που αντί να συζητούν μέτρα στήριξης του απεργιακού αγώνα κατά της επιστράτευσης δεν διαχωρίστηκαν από την ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ και από κοινού συμφώνησαν για την πραξικοπηματική διαδικασία  υλοποίησης της νέας ψηφοφορίας στην συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ από την δήθεν ανυπαρξία των προϋποθέσεων πραγματοποίησης της απεργίας, Ευθύνες φέρουν και άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, όπως οι Παρεμβάσεις, των οποίων μέλη μέσα στην σύγχυση «αποσύρθηκαν» με λευκό από την υλοποίηση της απεργίας. Η δε εξ αρχής αρνητική τοποθέτηση του ΠΑΜΕ  για απεργία μέσα στις εξετάσεις καταποντίστηκε στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.

Είναι πρωτάκουστο  το  92% των ΕΛΜΕ να θέλει απεργιακή δράση και την ίδια στιγμή να προκρίνεται η άρνησή της. Είναι τραγικό σφάλμα να μην συζητείται στις περισσότερες συνελεύσεις ο τρόπος για το σπάσιμο της επιστράτευσης (και είναι αλήθεια ότι σε όσες συζητήθηκε έλαβε μικρή αποδοχή και πρέπει να προβληματίσει) και η απόφαση για τη λήψη των συγκεκριμένων μέτρων για την επίτευξή της να πηγαίνει ξανά πάνω στα χέρια των κομματικών εργατοπατέρων (με το αναμενόμενο αποτέλεσμα). Αντίθετα θα έπρεπε να είναι διαδικασία των απεργιακών επιτροπών των ΕΛΜΕ σε κοινό τους συντονισμό και σε συνεργασία με το υπόλοιπο ταξικό εργατικό κίνημα, ώστε να αποκτήσει χαρακτήρα συνολικής πολιτικής μάχης απέναντι στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Και είναι οικτρές οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού που δεν κάνουν τίποτα για τη στήριξη των εκπαιδευτικών, και να αφήνουν έκθετα και πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα, όπως τον ΣΕΦΚ, που κήρυξαν απεργία αλληλεγγύης στους επιστρατευμένους καθηγητές.

Η απόφαση, από την μια, χιλιάδων εκπαιδευτικών να μιλήσουν συγκρουσιακά και αντιμνημονιακά και από την άλλη η αναστολή της απεργίας το μόνο που κάνει είναι να μπερδεύει και να φέρνει σύγχυση στους εργαζόμενους.

Είναι όμως ακόμα μεγαλύτερες οι πολιτικές ευθύνες των ηγεσιών  των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς,  ιδιαίτερα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που δεν πίεσαν άμεσα το σύνολο του εργατικού κινήματος και τα όργανα του στην άνευ όρων στήριξη της απεργίας ενάντια στην πολιτική επιστράτευση και τους μνημονιακούς νόμους και δεν βγήκαν μπροστά στον αγώνα με κάθε ενέργεια και μέσο που διαθέτουν. Η Αριστερά συνολικά υποτάχθηκε για μία ακόμη φορά στις μεθοδεύσεις του κυβερνητικού-καθεστωτικού συνδικαλισμού και τις γραφειοκρατικές δομές των συνδικάτων, και μάλιστα τις οικειοποιήθηκε για δικά της οφέλη αλλαγής συσχετισμών στα ανώτατα κλιμάκια αυτών.
Το συνδικαλιστικό κίνημα παρά τα λάθη και τις αδυναμίες πρέπει να πάψει να χειραγωγείται και να εξαρτάται από συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να χτίζει την ενότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων όλων των κλάδων. Να κατανοήσει ότι το αυταρχικό κρεσέντο της κυβέρνησης δεν θα σταματήσει. Αποτελεί το μόνο δρόμο επιβολής της πολιτικής που προτάσσει η ντόπια αστική τάξη και το ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο.

Θα πρέπει λοιπόν και το κίνημα να διδαχτεί από τις τελευταίες αρνητικές εμπειρίες και να βαδίσει με γνώμονα την συσπείρωση, την αλληλεγγύη και τη δημιουργία ενός ρεύματος ανατροπής της αυταρχικής αντιδημοκρατικής πολιτικής της λιτότητας και καταστροφής των λαϊκών κατακτήσεων.

Δυστυχώς η ευκαιρία για την ακύρωση της επιστράτευσης στην πράξη πήγε χαμένη. Ωστόσο ο αγώνας δεν έχει ακόμη κριθεί.  Ο αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής επιστράτευσης και την σύγκρουση με τις πολιτικές της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ συνεχίζεται. 

Οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη. Μία πρώτη απάντηση μπορεί να αποτελέσει το κοινό συλλαλητήριο της Παρασκευής 31 Μαΐου στις 7 μ.μ. στο Σύνταγμα, ενάντια στην επιστράτευση που διοργανώνουν η ΟΛΜΕ μαζί με τη ΠΝΟ και τα σωματεία εργαζομένων στο Μετρό που βρέθηκαν επίσης το προηγούμενο διάστημα σε καθεστώς επιστράτευσης.

Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας
Δε χρειαζόμαστε κηδεμόνες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου